مقایسه پاسخ AGRP سرمی به یک جلسه فعالیت مقاومتی دایره‌ای با شدت‌های مختلف در مردان دانشگاهی

چکیده  اثر فعّالیّت‌های بدنی و ورزشی در برهم زدن تعادل انرژی در جهت منفی به خوبی ثابت شده است. از طرفی دیگر بدن با بهره‌مندی از سازو کار‌های مختلف از جمله فعّال‌سازی مراکز درگیر در تعادل انرژی اعم از نواحی مرکزی و محیطی آن را کنترل می‌کند. باور بر این است که در این نظام تعادلی برخی از نورپپتید‌ها و پپتید‌هایی چون گرلین و لپتین و پروتئین وابسته به آگوتی که عمدتاً از معده، بافت چرب و هسته کمانی در بطن سوم مغز ترشّح می‌شوند، نقش دارند. هدف از پژوهش حاضر بررسی و مقایسه پاسخ AGRP سرمی به یک جلسه فعّالیّت مقاومتی دایره‌ای با شدّت‌های مختلف در دانشجویان پسر رشتة تربیت بدنی است 30 نفر از دانشجویان پسر تربیت بدنی دانشگاه شهرکرد با میانگین سنّی 48/21 سال واجد شرایط (سالم، غیر سیگاری، نا آشنا به تمرینات منظّم دایره‌ای، عدم مصرف مکمل، عدم انجام تمرینات منظّم با وزنه) انتخاب و به صورت تصادفی ساده به سه گروه تمرین مقاومتی دایره‌ای با شدّت‌های 40%،  60% و 80% RM 1 تقسیم شدند. از آزمودنی‌ها خواسته شد تا یک جلسه فعّالیّت مقاومتی دایره‌ای. مشتمل بر 10 حرکت ( اکستنشن تنه، اسکات 90 درجه، پرس سینه خوابیده، فلکشن زانو، پرس سر شانه ایستاده، جلو بازو با‌ هالتر، پرس پا، پشت بازو با‌ هالتر، لیفت مرده، پاروی نشسته با دستگاه، 30 ثانیه فعّالیّت در هر ایستگاه، بدون وقفه) در سه نوبت، با فاصله یک دقیقه استراحت غیر فعّال، بین دو نوبت کاری را انجام دهند. از روش آماری t همبسته به منظور مقایسه نمونه‌ها قبل و بعد از تمرین و تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی مناسب استفاده گردید. اختلاف در در سطح معنی‌داری (05/0 P≤) پذیرفته شد. استفاده روش‌های آماری نشان می‌دهد که علیرغم تغییرات کاهشی و افزایشی در سطوح AGRP سرم فقط کاهش معنی‌داری در گروه RM1 60%  معنی‌دار بوده است (042/0 p=). ضمناً تفاوت معنی‌داری بین گروه‌ها مشاهده نشد. نتایج حاکی از آن است که یک جلسه فعّالیّت مقاومتی توانست سطوح این پپتید اشتهاآور را تقلیل دهد و این اثر در گروه 60% تظاهر بیشتری داشته است. شاید کاهش سطح این پپتید اشتهاآور یکی از عوامل مؤثّر بر بی‌اشتهایی موقتی ناشی از فعّالیّت بدنی و ورزشی گزارش شده باشد.